,aptal bir aşık gibi
ne zaman yüzünü görsem
elim ayağım birbirine dolaşırdı..
Yeni yetmeler gibi yüzüm kızarır
konuşmayı unuturdum..
Yüzüne bakakalır kelimeler saklanırdı
dilimde
Bir türlü ''seni seviyorum'' diyemez
kekeleyip dururdum..
Kalbimin gürültüsünden sesini bile
zor duyardım..
Hele bir gülümserdin ki dünyamı
şaşırırdım
Kaybolurdum dudağının kıvrımında..
Ölürdüm gözlerinin sevgi çukurunda..
Sonra da bu hallerimden utanır
hep kendime kızardım...
Oysa,
Utanmayı unuttuğumda anladım ki..
Aşkın en güzel halleriymiş bu
utandıklarım ..
Ve aşkın en güzel dile gelişiymiş
bunlar..
Gülseven Aksoy
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder