Gel Unuttur Bana Seni ...

Gel Unuttur Bana Seni
Ve gittin…
Oncesini dusunmek istemedigim sonrasi ise mechul bir askti yasadigimiz…
Ve ask bitti…
Giderken geride biraktigin,icinden seni de almayi unttugun bir kalp…
Biraz hasarli,urkek,bi o kadar da beceriksiz…
Seni unutmayi bile beceremedi bu kalp…
Ask bitti…
Sensiz uyuyamadigim geceler,karanliktan korktugumda cevirdigim numara,sabah kalktigimda huzur verici sesin yok,gozlerin yok…
Dedim ya gittin…
Sen gittin gideli bu ilk ve son mektubum sana…
Artik seninleyken yazdigim siir ve mektuplari duzeltiyorum ve duzeltecegim…
Seni seviyorumlari ‘seni ne cok sevdim’ yaptim,meger ne cok seni seviyorum yazmisim,seni opuyorumlari ‘seni ozluyorum ‘ yaptim…
Yaptim da bir ‘seni unuttum’ yapamadim…
‘Seni unutmaliyim’da kaldi hep…
Seni unutmaliyim…!!!
Ve gittin…
Sadece bitti dedin…
Fazlasina gerek yoktu zaten…
Herkes anlamak istedigini anlardi degil mi…
Ama inan hicbir sey anlamiyorum…
Sana lanetlermi yagdirmaliyim? yoksa yolun acik olsun mu demeliyim…?
Yok bu cok fazla,dilerim Allah’tan bensiz gittigin hic bir yol acik olmasin…!!!
Sensiz aldigim nefes nefes degilken,bensiz aldigin nefes nefes olmasin…
Yok bu da cok fazla…
Ben kiyamam ki sana…
Ben sadece geride biraktigin bu beceriksiz kalp icin yalvariyorum…
Gel unuttur bana seni

Kahraman TAZEOĞLU